بایندینگ و بافر تستوسترون
بایندینگ و بافر تستوسترون
بایندینگ و بافر تستوسترون: بدن مردان به طور طبیعی روزانه در حدود ۸ میلیگرم تستوسترون ترشح میکند و میزان طبیعی وجود این هورمون در خون انسان نیز در حدود ۳۰۰ الی ۱۰۰۰ نانوگرم در دسی لیتر از خون بدن آدمی است. که این مقدار نشان از کم بودن تستوسترون آزاد در بدن دارد هر چند این مقدار ناچیز می تواند در مقابل گیرنده های سلولی واکنش نشان دهد اما بخش اعظم آن با دو پروتئین آلبومین” و SHBG(هورمون جنسی پیوندی با گلوبولین) پیوند برقرار میکند پیوند تستوسترون با این پروتئینها از فعالیت هورمونی جلوگیری میکند هورمونهای استروئیدی میل ترکیبی بسیاری به SHBG دارند اما میل ترکیبی آنها با آلبومین بسیار پائین است (۱۰۰۰ برابر بیشتر از آلبومین) با این حال مقادیر بالای تراکم آلبومین در خون (۱۰۰۰ برابر بیشتر از SHBG) باعث شده است ۵۳ در صد از تستوسترون با آلبومین در پیوند باشد و ٤٥ درصد با SGHB در تعامل قرار بگیرد که دو درصد باقی مانده به صورت غیر پیوندی در خون جریان دارد.
پیوند شیمیایی ایجاد شده بین تستوسترون تولید شده در بدن با پروتئین های موجود در خون امکان ذخیره شدن طولانی مدت تستوسترون در خون را فراهم می کند. به شکلی که چنانچه بدن فرد نیاز به تستوسترون داشته باشد به راحتی و با شکستن این پیوند میتواند از تستوسترون موجود در خون بهره بگیرد. نکته حائز اهمیت در خصوص استروئیدها و رابطه آن با پروتئین های یاد شده، میل ترکیبی آنها با این ۲ پروتئین، بلاخص SHBG میباشد چرا که استروئیدهایی تمایل بیشتری به ترکیب با SHBG را دارند که از خواص آندروژنیک کمتری برخوردارند، در واقع هر چقدر میزان آندروژنیک بودن استروئید بیشتر باشد، میل ترکیبی کمتری با این پروتئین از خود نشان میدهد و در نتیجه میزان تستوسترون آزاد در خون افزایش می یابد. گفته میشود مقادیر SHBG موجود در بدن متغییر است و این پروتئین تحت تاثیر فاکتورهای مختلفی قرار می گیرد که ظاهراً غلظت استروژن و هورمونهای تیروئیدی موجود در ،خون از نقش بسزایی برخوردارند. با افزایش مقادیر استروژن و هورمونهای تیروئیدی در مقادیر پلاسمایی SHBG افزایش مییابد و افزایش پروتئین پیوندی یاد شده کاهش تستوسترون آزاد را سبب میشود.
ناگفته پیداست که کلیه عواملی که میتوانند در کاهش SHBG دخیل باشند (مانند استروئیدها و محرک های تستوسترون) در افزایش مقادیر تستوسترون و در نتیجه بهره گیری از خواص آنابولیک آندروژنیک آن نقش دارند.
